Co zrobił? Zwiał matce! Najzwyczajniej w świecie dał nogę!
Tak po prostu.

Leżał sobie w swoim pokoiku na macie, bawił się cudnie grzechotkami i innymi dziecięcymi gadżetami. Matka w kuchni była. A on? Zobaczył w hallu szafkę przygotowaną do wyniesienia i postanowił się do niej wybrać. Więc poszedł. A właściwie to się doczołgał.
Słyszałam tylko te piski zachwytu. Poszłam sprawdzić, co go tak cieszy. A on już był poza swoim pokojem :)

Zaczęło się więc!







On teraz tak się śmiesznie przemieszcza. Leży na brzuchu i się czołga jak żołnierz w okopie. Używa tylko rączek; z nóżkami jeszcze nie opanował tej czynności. Podciąga się na rączkach i jazda!

Śmiesznie to wygląda. Takie małe stworzonko wybiera się już tam, gdzie chce.
To oznacza, że zaczął się dla nas czas "oczu dookoła głowy". Jeszcze chwila i pewnie zacznie raczkować. Wtedy dopiero będzie. A że chudy, to czuję, że będzie z niego "maluch wyścigowy".

On jest zachwycony swoją niezależnością. Ja zresztą też, choć teraz wszystkich trzeba uczulić, że na podłodze nie mogą się walać żadne drobiazgi.



Ciekawe tylko, kiedy siadać zacznie :)